Latest

This morning when I woke up. I fell a little further down. It felt like a daydream. Or a fever. Seeing a part of me that I’m not supposed to see. It was like the skyline burnt beautifully on the horizon.

Eén van de leukere dingen om te doen vind ik toch wel een heel dagje met een van m’n orkesten de hort op. Op 30 oktober had ik met KNA nog een optreden waar Christiaan, Linda en Misha zijn komen kijken; dat was geweldig! En 6 november mocht ik

Don’t act, crazy Don’t say, maybe It’s just another life we’re living There is no need to rush it No need, to blush about it Just look in my eyes and see it through Will you ever be a smile on my face Without something to

Iets in mij zegt dat ik van veel dingen af moet. Noden, driften, verlangen. Dingen willen die dusdanig van mij staan, dat het hopen erop rationeel gezien een grote waarschijnlijkheid tot verdriet heeft. L’animale rationale regeert niet waar de passie huist. De rede kan slechts zijn tot de vlam

When I woke up I was watching the sky I looked how it burned It felt like lasting forever Holding you in my arms Loving you Watching you Let it be enough Let it be alone Kissing you Holding you Let it be enough The sky burned forever Tell me

Een meisje in het blauw zit op een bankje met een jongen in een pak ik zie ze kussen vanuit de trein en voel wat raars in mijn buik Wanneer was de laatste keer dat een man zo naar mij keek? Herinneringen kolken naar boven, een vaag spoor van emoties

I’m awake but not really living I’m dreaming through my day I try but am not really giving all I see is grey I cry but it’s not at all forgiving the feeling is there to stay I die and finally soil is bringing  the peace I